فهرست مطالب
اکتیو دایرکتوری ( Active Directory ) ، که با اختصار AD نشان داده میشود یکی از سرویسهای مایکروسافت است که بر روی ویندوز سرور پیاده سازی و اجرا میشود. هدف آن فراهم کردن مدیریت ساختار یافته جهت احراز هویت و تعیین مجوزهای دسترسی کاربران برای کامپیوترهای مجهز به سیستم عامل ویندوزی درشبکه می‌باشد.
دادههایی که در AD ذخیره میشوند، به سه دسته تقسیم میشوند: منابع، سرویسها و کاربران.
شبکه هایی که از AD استفاده نمیکند به عبارتی Domain Model نیست. بصورتی که اگر نیاز به تغییراتی در سیستم ها باشد، میبایستی تغییرات روی تک تک سیستمها اعمال شود.
اکتیو دایرکتوری چیست؟
اکتیو دایرکتوری (Active Directory) یک سرویس مدیریت دسترسی و احراز هویت است که توسط مایکروسافت ارائه میشود. این سرویس در شبکه‌های سازمانی به کار می‌رود تا کاربران، دستگاه‌ها و منابع شبکه را به صورت متمرکز مدیریت کند.
اکتیو دایرکتوری چیست؟ در واقع، این سرویس به مدیران شبکه این امکان را میدهد تا سطوح دسترسی کاربران به منابع مختلف مانند فایل‌ها، پرینترها و اپلیکیشن‌ها را تنظیم و کنترل کنند. همچنین با استفاده از اکتیو دایرکتوری میتوان به مدیریت کاربرها، گروه‌ها و دستگاه‌های موجود در شبکه پرداخت و امنیت شبکه را بهبود بخشید.
با توجه به اهمیت روزافزون خدمات امنیت شبکه و کارایی در شبکه‌های سازمانی، استفاده از اکتیو دایرکتوری به یکی از پایه‌های اصلی زیرساخت شبکه‌های بزرگ تبدیل شده است. پاسخ به سوال “اکتیو دایرکتوری چیست” نشان میدهد که این سیستم نه تنها مدیریت کاربران و منابع شبکه را ساده‌تر میکند، بلکه با فراهم کردن قابلیت‌هایی همچون احراز هویت چندمرحله‌ای و کنترل دسترسی پیشرفته، امنیت شبکه را نیز افزایش میدهد.
احراز هویت در اکتیو دایرکتوری چه کاری را انجام میدهد؟
احراز هویت فرآیندی برای تأیید هویت یک شئ، سرویس یا شخص است. هنگامی که یک شئ را احراز هویت میکنید، هدف این است که صحت آن شئ را تأیید کنید. هنگامی که شما یک سرویس یا شخص را احراز هویت میکنید، هدف تأیید صحت اعتبارنامههای ارائه شده است.
در زمینه شبکه، احراز هویت عمل اثبات هویت به برنامه یا منبع شبکه است. به طور معمول، هویت با یک عملیات رمزنگاری اثبات میشود که از کلیدی استفاده میکند که فقط کاربر میداند. ذخیره سازی کلیدهای رمزنگاری در یک مکان مرکزی امن، فرآیند احراز هویت را مقیاس پذیر و قابل نگهداری میکند. Active Directory Domain Services (ADDS) فناوری پیشنهادی و پیش‌فرض برای ذخیره اطلاعات هویت است.
زیرساخت AD
در زیرساخت، از پروتکل‌های احراز هویت مختلف (مانند: LM، NTML، NTMLv2، Kerberos، LDAP) برای تأیید کاربران و دادن دسترسی به یک دامنه استفاده میشود.
سرویس اصلی در AD، سرویس دامین است. ADDS این سرویس، اطلاعات دایرکتوری را ذخیره میکند و تعاملات کاربران را در دامین کنترل میکند. وقتی کاربری به دستگاهی وصل میشود یا سعی میکند به سرور روی شبکه وصل شود، ADDS دسترسی را بررسی میکند. ADDS کنترل میکند کدام کاربر به کدام منابع دسترسی دارد بطور مثال ادمین نسبت به کاربر معمولی، سطح دسترسی متفاوتی به دیتا دارد.
AD از Kerberos پشتیبانی میکند. Kerberos یک استاندارد باز است و قابلیت همکاری با سیستمهای دیگر را که از همان استاندارد استفاده میکنند، فراهم میکند. این پروتکل با استفاده از رمزنگاری کلید مخفی، احراز هویت قوی را برای مشتریان و سرورها ارائه میدهد.
احراز هویت AD فرآیندی است که معمولاً از پروتکل Kerberos پیروی میکند که در آن کاربران باید با استفاده از اعتبار خود برای دسترسی به منابع وارد سیستم شوند. Kerberos یک پروتکل امنیتی است که در آن کاربران برای دسترسی به منابع سازمان تنها یک بار باید وارد سیستم شوند. به‌جای انتقال اعتبار کاربر از طریق شبکه، یک کلید جلسه برای کاربر ایجاد میشود که برای یک دوره زمانی تعیین‌شده دوام می‌آورد و امکان احراز هویت انعطاف‌پذیر را فراهم میکند. همراه با کلید جلسه، اطلاعات رمزی ایجاد میشود که شامل تمام حقوق دسترسی و خط‌مشی‌های متصل به کاربر است و اطمینان حاصل میکند که کاربر به منابعی که حقش است دسترسی دارد.
تلفن تماس جهت دریافت خدمات از کارشناسان شبکه آیریک
021-91009908
پیاده‌سازی اکتیو دایرکتوری
پیاده‌سازی اکتیو دایرکتوری یکی از مراحل حیاتی در ایجاد و مدیریت یک شبکه سازمانی امن و کارآمد است. اکتیو دایرکتوری به عنوان یک سرویس مدیریت دسترسی و احراز هویت از مایکروسافت، این امکان را فراهم میکند که منابع شبکه، کاربران، و دستگاه‌ها به صورت متمرکز و هوشمند مدیریت شوند. پیاده‌سازی صحیح این سرویس نقش کلیدی در بهبود امنیت، کاهش هزینه‌ها، و افزایش کارایی شبکه دارد.
شیوه‌های پیاده‌سازی اکتیو دایرکتوری
برای پیاده‌سازی اکتیو دایرکتوری، چندین مرحله و روش اصلی وجود دارد که بسته به نیاز سازمان و پیچیدگی شبکه، انتخاب میشوند. ابتدا باید یک سرور فیزیکی یا مجازی را به عنوان کنترل‌کننده دامنه (Domain Controller) تنظیم کنید. در این مرحله نصب سیستم عامل Windows Server و راه‌اندازی سرویس Active Directory Domain Services (ADDS) انجام میشود. سپس، ساختار دامنه و جنگل (Forest) باید طراحی و پیکربندی شود. این ساختار شامل تعریف گروه‌ها، کاربران و واحدهای سازمانی (OU) برای مدیریت دسترسی و منابع است.
یکی دیگر از شیوه‌های مهم در پیاده‌سازی اکتیو دایرکتوری، استفاده از Replica DC است که به منظور پشتیبان‌گیری و جلوگیری از از دست دادن داده‌ها در صورت خرابی کنترل‌کننده دامنه اصلی انجام میشود. همچنین، پیاده‌سازی Group Policy برای مدیریت و اعمال قوانین دسترسی و تنظیمات کاربران در سطح دامنه و گروه‌ها، یکی از اصول کلیدی در این فرآیند است.
نکته: پیاده‌سازی اکتیو دایرکتوری باید با توجه به مقیاس و نیازهای سازمان انجام شود. استفاده از بهترین شیوه‌های امنیتی، از جمله احراز هویت چندعاملی و رمزگذاری ارتباطات، به بهبود امنیت کلی شبکه کمک میکند. علاوه بر این، به‌روزرسانی منظم و پشتیبان‌گیری از داده‌های سرورهای اکتیو دایرکتوری به منظور جلوگیری از بروز مشکلات و حفظ یکپارچگی سیستم، ضروری است.
فرآیند احراز هویت در اکتیو دایرکتوری به این صورت است که:
مشتری یک بلیط احراز هویت از سرور AD درخواست می کند.
سرور AD بلیط را به مشتری برمی گرداند.
مشتری این بلیط را به سرور پایانی ارسال می کند.
سپس سرور یک تاییدیه احراز هویت را به مشتری بر میگرداند.
در حقیقت، بعد از احراز هویت، کاربر امکان دسترسی به تمام منابع را دارد. اما آنچه که کاربران را محدود می‌سازد مجوزها و سطح دسترسی‌های تعیین شده می‌باشد.
مزایای راه اندازی AD:
نگهداری اطلاعات کاربران
اطلاعات کاربران مانند نام کاربری , رمز عبور , اطلاعات تماس و … بطور متمرکز برروی AD ثبت میشود که موجب دسترسی سریع و مدیریت متمرکز را دارند.
امنیت
با راه اندازی این سرویس ادمین میتواند امنیت شبکه را ایجاد کند. همچنین قابلیت شناسایی و احراز هویت هر شئ در هر جایی از شبکه را دارد.
مقیاس پذیری
به دلیل متمرکز بودن اطلاعات و مدیریت میتواند اطلاعات زیادی را در خود جای داده و مدیریت کند.
توسعه پذیری
در AD علاوه بر اشیاء (کامپیوتر، کاربر،…) از پیش تعریف شده، میتوان در صورت افزایش کاربران اشیاء جدیدی را تعریف و مدیریت کرد.
نظارت و مدیریت
باتوجه به ماهیت AD، میتوان به دسترسی و سطح فعالیت کاربران نظارت داشت. همچنین در جهت ارتقای امنیت میتوان شبکه را هر هفته به قابلیت امنیتی جدیدی تجهیز کرد.
سیاست پذیری
با اعمال سیاست‌های مختلف تحت شبکه، میتوان شبکه را در جهت هدف خاصی پیش برد.
تبادل اطلاعات بین سرورها
اطلاعات بین سرورهای مختلف رد و بدل میشود به عبارتی سرورها با آخرین تغییرات شبکه آگاه هستند. مثلاً کاربر تازه وارد به محض ورود، توسط کلیه سرورها قابل شناسایی است و میتواند به محض ورود از کلیه سرویس ها استفاده کند.
نشانه گذاری
جهت امنیت، جابهجایی اطلاعات بین سرورها بصورت رمزنگاری شده انجام میگردد.
ثبت درخواست خدمات | شرکت انتقال اطلاعات آیریک
تعیین سطح دسترسی در اکتیو دایرکتوری به صورت اصولی
تعیین سطح دسترسی در اکتیو دایرکتوری یکی از مهم‌ترین وظایف مدیران شبکه است که به وسیله آن میتوان اطمینان حاصل کرد که کاربران فقط به منابع و دادههایی دسترسی دارند که برای انجام وظایفشان نیاز است. این فرآیند به سازمان‌ها کمک میکند تا امنیت شبکه را افزایش داده و از دسترسی غیرمجاز به اطلاعات حساس جلوگیری کنند.
برای تعیین درست و اصولی سطح دسترسی در اکتیو دایرکتوری، باید مراحل زیر را به دقت دنبال کنید:
۱. ایجاد گروه‌های امنیتی (Security Groups)
بهترین روش برای مدیریت دسترسی کاربران در اکتیو دایرکتوری، استفاده از گروه‌های امنیتی است. به جای تنظیم دسترسی برای هر کاربر به صورت جداگانه، می‌توانید کاربران را بر اساس نقش‌ها یا وظایفشان در گروه‌های مختلف دسته‌بندی کنید. گروه‌های امنیتی می‌توانند به منابع مختلف مانند فایل سرورها، پرینترها، و اپلیکیشن‌ها دسترسی داشته باشند. این گروه‌ها شامل موارد زیر هستند:
- گروه‌های محلی (Local Groups): مخصوص سیستمهای خاص برای مدیریت دسترسی‌های محلی.
- گروه‌های جهانی (Global Groups): برای مدیریت دسترسی در دامنه‌های مختلف.
- گروه‌های دامنه‌ای (Domain Local Groups): برای تنظیم دسترسی در سطح دامنه.
۲. تعیین مجوزها (Permissions)
پس از ایجاد گروه‌های امنیتی، باید مجوزهای دسترسی را برای هر گروه تعریف کنید. مجوزها تعیین میکنند که یک گروه یا کاربر به چه اقداماتی روی یک منبع خاص دسترسی دارد؛ این مجوزها شامل:
- Read: اجازه مشاهده فایل‌ها و فولدرها.
- Write: اجازه ویرایش یا ایجاد فایل‌ها.
- Modify: اجازه تغییر یا حذف فایل‌ها و فولدرها.
- Full Control: دسترسی کامل به یک منبع.
۳. استفاده از Group Policy
یکی از ابزارهای قدرتمند در اکتیو دایرکتوری برای مدیریت دسترسی، Group Policy است. با استفاده از Group Policy میتوان تنظیمات و سیاست‌های امنیتی را به‌صورت مرکزی برای تمامی دستگاه‌ها و کاربران متصل به شبکه اعمال کرد. به عنوان مثال، می‌توانید تنظیمات مربوط به رمز عبور، محدودیت دسترسی به منابع یا نصب نرم‌افزارهای خاص را به‌طور همزمان برای همه کاربران اعمال کنید.
۴. پیاده‌سازی اصل کمترین دسترسی (Least Privilege)
یکی از مهم‌ترین اصول در تعیین سطح دسترسی، اصل کمترین دسترسی (Least Privilege) است. این اصل می‌گوید که هر کاربر فقط باید به منابعی دسترسی داشته باشد که برای انجام وظایفش ضروری است و نه بیشتر. این کار از ایجاد دسترسی غیرمجاز و خطرات امنیتی جلوگیری میکند. برای اجرای این اصل، به‌دقت نقش‌ها و مسئولیت‌های هر کاربر یا گروه را بررسی کرده و مجوزهای مناسب را به آن‌ها اعطا کنید.
۵. بررسی و مدیریت دوره‌ای دسترسی‌ها
تعیین سطح دسترسی در اکتیو دایرکتوری نباید یک فرآیند ثابت و غیرقابل تغییر باشد. باید به صورت دوره‌ای دسترسی کاربران و گروه‌ها بررسی و به‌روزرسانی شود. کاربرانی که به منابع یا وظایف جدید دسترسی پیدا کرده‌اند یا نقش‌هایشان تغییر کرده، نیازمند تنظیم مجدد دسترسی‌ها هستند.
با پیروی از این اصول، می‌توانید سطح دسترسی کاربران را به شکل صحیح و امن در اکتیو دایرکتوری مدیریت کنید و از امنیت شبکه خود مطمئن شوید. شرکت انتقال اطلاعات آیریک با تجربه گسترده در زمینه پیاده‌سازی و مدیریت اکتیو دایرکتوری، میتواند در این فرآیند به شما کمک کند و بهترین راهکارها را ارائه دهد.
تلفن تماس جهت دریافت خدمات پشتیبانی از کارشناسان شبکه آیریک
021-91009908
