فهرست
Linkedin Whatsapp
درخواست پشتیبانی
درخواست پشتیبانی
درخواست پشتیبانی
درخواست پشتیبانی
فهرست

DHCP سرور چیست ؟

/ شبکه /

فهرست مطالب

Dynamic Host Configuration Protocol یا همان DHCP، پروتکلی است که مسئول اختصاص خودکار تنظیمات IP به دستگاه‌های کلاینت در شبکه است. اما عملکرد آن در سطح تخصصی‌تر شامل بهینه‌سازی فرآیند مدیریت آدرس‌های IP در شبکه‌های بزرگ، تخصیص منابع شبکه و مدیریت پهنای باند است. DHCP به مدیران شبکه این امکان را می‌دهد که کنترل کاملی بر آدرس‌دهی شبکه داشته باشند بدون اینکه نیاز به پیکربندی دستی برای هر دستگاه باشد.

1. چرا وجود DHCPسرور حیاتی است؟

در شبکه‌های بزرگ، مدیریت دستی IP‌ها غیرممکن می‌شود. DHCP با استفاده از مدل اجاره‌ای (lease-based) به دستگاه‌ها IP موقت تخصیص می‌دهد که پس از انقضای زمان اجاره، می‌تواند مجدداً به دستگاه دیگری اختصاص یابد. این کار باعث می‌شود که کمترین مصرف منابع IP و بیشترین بهره‌وری شبکه تضمین شود.

نحوه عملکرد DHCPسرور در شبکه‌های پیشرفته

یک DHCP سرور از طریق چهار مرحله اصلی کار می‌کند: DHCP Discover، Offer، Request، و Acknowledge. در شبکه‌های بزرگ، این فرآیند پیچیده‌تر می‌شود زیرا اغلب چندین DHCP سرور در حال اجرا هستند که باید هماهنگ با یکدیگر عمل کنند. در اینجا به برخی جزئیات پرداخته می‌شود:

  • Failover و Load Balancing: در شبکه‌های بزرگ برای جلوگیری از قطع ارتباط شبکه، از دو یا چند DHCP سرور با قابلیت failover استفاده می‌شود. این سرورها به گونه‌ای تنظیم می‌شوند که در صورت قطع شدن یکی، دیگری بتواند به ارائه سرویس ادامه دهد.
  • Classless Inter-Domain Routing (CIDR): در معماری‌های پیشرفته شبکه، DHCP با استفاده از CIDR به توزیع دقیق‌تر آدرس‌ها می‌پردازد. این روش برای مدیریت بهتر ترافیک و تخصیص بهینه پهنای باند استفاده می‌شود.
  • DHCP Relay Agent: در شبکه‌های VLAN و پیچیده، برای کاهش بار بر روی DHCP سرورها از Relay Agent استفاده می‌شود. این عامل به دستگاه‌ها کمک می‌کند که درخواست‌های DHCP خود را به DHCP سرورهای واقع در دیگر شبکه‌ها ارسال کنند.

تنظیمات پیشرفته DHCP سرور

  • پیکربندی رزرو IP: در برخی موارد، نیاز به این است که به دستگاه‌های خاص، آدرس‌های IP مشخصی تخصیص داده شود (مانند پرینترها یا سرورهای حیاتی). DHCP این امکان را دارد تا آدرس‌های مشخصی را به یک MAC Address خاص رزرو کند.
  • Option Codes: در DHCP، گزینه‌های متعددی برای پیکربندی پیشرفته وجود دارد. برخی از این گزینه‌ها شامل پیکربندی DNS، Default Gateway، و Domain Name است که به صورت خودکار به کلاینت‌ها اعمال می‌شود. این تنظیمات می‌تواند برای تخصیص منابع در شبکه‌های بزرگ و جلوگیری از خطاهای پیکربندی، بسیار کاربردی باشد.

تلفن تماس جهت دریافت خدمات شبکه از کارشناسان شبکه آیریک

021-91009908

امنیت در DHCP

یکی از چالش‌های اساسی در DHCP، امنیت آن است. حملاتی مانند DHCP Starvation و Rogue DHCP Server می‌تواند کل شبکه را فلج کند. برای جلوگیری از این مشکلات، معمولاً از روش‌هایی مانند DHCP Snooping استفاده می‌شود که درخواست‌های غیرمجاز DHCP را شناسایی و مسدود می‌کند. همچنین تنظیمات امنیتی شبکه مانند 802.1X Authentication و Port Security در کنار DHCP باعث می‌شوند که دسترسی غیرمجاز به منابع شبکه دشوارتر شود.

آیریک ارائه دهنده خدمات امنیت شبکه های کامپیوتری ، پشتیبان تمامی درخواست های شبکه و امنیت شماست.

مدیریت DHCP در شبکه‌های ابری

در ساختارهای مدرن ابری، مانند شبکه‌های SDN (Software-Defined Networking)، DHCP به عنوان یکی از سرویس‌های کلیدی برای تخصیص منابع به دستگاه‌های مجازی عمل می‌کند. در این ساختارها، DHCP به صورت پویا و خودکار IP‌ها را به ماشین‌های مجازی اختصاص می‌دهد و امکان پیکربندی خودکار و سریع منابع را فراهم می‌آورد.

در شبکه‌های پیچیده، DHCP سرور نه تنها مسئولیت تخصیص IP‌ها را دارد، بلکه به عنوان یک ابزار مدیریتی قدرتمند عمل می‌کند که به بهینه‌سازی عملکرد شبکه، امنیت، و مدیریت بهتر منابع کمک می‌کند. استفاده از تنظیمات پیشرفته DHCP مانند failover، load balancing، و DHCP snooping باعث می‌شود که شبکه‌ها حتی در محیط‌های بزرگ و پیچیده نیز به صورت پایدار و کارآمد عمل کنند.

مزایای DHCPسرور

DHCP پیشرفته مزایای بسیاری دارد که در بهینه‌سازی، مدیریت و افزایش کارایی شبکه‌های بزرگ و پیچیده تاثیرگذار است. در ادامه به مهم‌ترین مزایای استفاده از DHCP پیشرفته اشاره می‌شود:

  1. کاهش خطای پیکربندی دستی

در شبکه‌هایی که تعداد زیادی دستگاه وجود دارد، پیکربندی دستی IP برای هر دستگاه به راحتی می‌تواند منجر به خطاهای انسانی مانند تداخل IP یا تخصیص نادرست شود. DHCP پیشرفته با اتوماسیون فرآیند تخصیص IP، این مشکلات را از بین می‌برد و دقت و سرعت پیکربندی را افزایش می‌دهد.

  1. مدیریت بهینه منابع شبکه

با استفاده از Lease Time یا زمان اجاره برای IPها، DHCP پیشرفته اطمینان می‌دهد که آدرس‌های IP به دستگاه‌هایی که نیاز دارند اختصاص یابد و در صورت عدم استفاده از IP، آدرس‌های IP آزاد شده و برای سایر دستگاه‌ها استفاده می‌شود. این ویژگی برای شبکه‌هایی که با محدودیت منابع IP مواجه هستند، بسیار حیاتی است.

  1. پشتیبانی از شبکه‌های بزرگ با DHCP Failover

در شبکه‌های بزرگ و سازمانی، استفاده از چندین سرور DHCP با قابلیت failover به منظور جلوگیری از از کار افتادن سرویس ضروری است. اگر یک سرور DHCP دچار خرابی شود، سرور دوم وارد عمل شده و سرویس‌دهی به دستگاه‌ها را بدون اختلال ادامه می‌دهد.

  1. قابلیت Load Balancing و بهینه‌سازی عملکرد

شبکه‌هایی که دارای چندین DHCP سرور هستند می‌توانند از قابلیت load balancing برای تقسیم بار کاری بین سرورها استفاده کنند. این کار باعث می‌شود که هیچ سروری بیش از حد بارگذاری نشود و در نتیجه، عملکرد کلی شبکه بهینه شود.

  1. امنیت بهتر شبکه

DHCP پیشرفته از مکانیزم‌های امنیتی مانند DHCP Snooping استفاده می‌کند تا حملات مبتنی بر DHCP مانند DHCP Starvation و Rogue DHCP Server را شناسایی و جلوگیری کند. این قابلیت‌ها به مدیران شبکه کمک می‌کند تا از دسترسی‌های غیرمجاز به منابع شبکه جلوگیری کنند.

  1. پشتیبانی از VLAN و شبکه‌های پیچیده

در شبکه‌های بزرگ و چندبخشی (مانند شبکه‌های دارای VLAN)، DHCP پیشرفته با استفاده از DHCP Relay Agent به دستگاه‌های موجود در بخش‌های مختلف شبکه اجازه می‌دهد تا درخواست‌های خود را به سرورهای DHCP ارسال کنند. این قابلیت به بهینه‌سازی ترافیک و افزایش کارایی شبکه کمک می‌کند.

  1. پیکربندی اتوماتیک و سریع برای ماشین‌های مجازی و محیط‌های ابری
حتما بخوانید  رنگ بندي كابل شبكه

در شبکه‌های مجازی‌سازی شده و ابری، DHCP پیشرفته به صورت خودکار و دینامیک به ماشین‌های مجازی IP اختصاص می‌دهد و این امکان را فراهم می‌کند که منابع شبکه به سرعت و بدون نیاز به پیکربندی دستی به دستگاه‌های جدید اختصاص یابند. این ویژگی برای محیط‌های SDN و cloud computing حیاتی است.

  1. پشتیبانی از تخصیص پیکربندی پیشرفته (Option Codes)

DHCP پیشرفته قابلیت ارائه تنظیمات پیشرفته‌ای نظیر DNS Server، Default Gateway، Domain Name و حتی تنظیمات VoIP و PXE Boot را دارد. این قابلیت‌ها به مدیران شبکه اجازه می‌دهد تا به صورت خودکار تنظیمات پیشرفته را به دستگاه‌ها اعمال کنند و شبکه‌ای هماهنگ‌تر و کارآمدتر داشته باشند.

  1. بهبود نظارت و مانیتورینگ شبکه

بسیاری از DHCP سرورهای پیشرفته دارای قابلیت‌های نظارتی و مانیتورینگ بهتری هستند که به مدیران شبکه کمک می‌کند تا وضعیت IPها و ترافیک شبکه را در زمان واقعی مشاهده کنند. این نظارت دقیق به شناسایی مشکلات شبکه و حل سریع آن‌ها کمک می‌کند.

  1. بهینه‌سازی استفاده از آدرس‌های IPv6

با افزایش استفاده از آدرس‌های IPv6، DHCP پیشرفته می‌تواند به صورت مؤثرتری به مدیریت و تخصیص این نوع آدرس‌ها بپردازد. DHCPv6 به طور خاص برای این منظور توسعه یافته است و امکان مدیریت بهتر منابع در شبکه‌های دارای آدرس‌های IPv6 را فراهم می‌کند.

این مزایا نشان می‌دهد که استفاده از DHCP پیشرفته می‌تواند به بهبود عملکرد، امنیت و پایداری شبکه‌های بزرگ و پیچیده کمک شایانی کند. این قابلیت‌ها به مدیران شبکه امکان می‌دهد تا به راحتی شبکه‌های خود را مقیاس‌پذیرتر و با کمترین دخالت انسانی مدیریت کنند.

تلفن تماس جهت دریافت خدمات شبکه از کارشناسان شبکه آیریک

021-91009908

چرخه تخصیص IP در DHCP به عنوان پشتیبان شبکه چه صورتی است

چرخه تخصیص IP در DHCP برای پشتیبان شبکه به یک سطح تخصصی‌تر و پیشرفته‌تر مطرح می‌شود، زیرا پشتیبان شبکه باید بتواند چرخه تخصیص IP را به دقت مانیتور کرده، بهینه‌سازی‌های لازم را اعمال کند و از بروز مشکلات جلوگیری نماید. در شبکه‌های بزرگ، مدیریت این چرخه به صورت کارآمد و با در نظر گرفتن ویژگی‌های پیشرفته، اهمیت زیادی دارد. در ادامه، چرخه تخصیص IP از دیدگاه پشتیبان شبکه و وظایف کلیدی مرتبط با آن بررسی می‌شود:

  1. DHCP Discover (کشف) و مدیریت Broadcast‌ها

    پشتیبان شبکه باید از این اطمینان حاصل کند که Broadcast‌های DHCP Discover به درستی در شبکه انتشار می‌یابند و تداخل یا ازدحام شبکه‌ای به وجود نمی‌آورند. در شبکه‌های بزرگ، ممکن است VLAN یا DHCP Relay Agent به منظور محدود کردن ترافیک Broadcast مورد نیاز باشد. DHCP Relay این امکان را فراهم می‌کند که درخواست‌های DHCP به سرورهای خارج از زیربخش شبکه هدایت شوند، که برای کاهش بار شبکه‌های بزرگ ضروری است.

    1. DHCP Offer (پیشنهاد) و بهینه‌سازی سرورهای DHCP

    به عنوان پشتیبان شبکه، مهم است که اطمینان حاصل کنید سرورهای DHCP به درستی کانفیگ شده و قادر به ارسال پیشنهادات IP در زمان مناسب هستند. برای جلوگیری از Single Point of Failure، معمولاً از چندین سرور DHCP به همراه Failover یا Load Balancing استفاده می‌شود. این تنظیمات به پشتیبان شبکه کمک می‌کند تا در صورت خرابی یک سرور، سرورهای دیگر بدون قطع سرویس به ارائه خدمات ادامه دهند.

    • Load Balancing بین سرورهای DHCP برای جلوگیری از بار اضافی روی یک سرور استفاده می‌شود.
    • DHCP Failover تضمین می‌کند که در صورت قطع شدن یکی از سرورها، دیگری جایگزین شده و درخواست‌ها را پاسخ دهد.
    1. DHCP Request (درخواست) و رزرو IP

    در برخی مواقع، پشتیبان شبکه باید رزرو IP برای دستگاه‌های خاص مانند سرورها، چاپگرها یا سایر دستگاه‌های حساس انجام دهد. این کار از طریق تخصیص Static Reservation بر اساس MAC Address صورت می‌گیرد. در این صورت، سرور DHCP همواره یک IP ثابت به دستگاه مورد نظر تخصیص می‌دهد.

    این عملیات برای تخصیص پایدار IP به دستگاه‌های حیاتی شبکه مهم است تا هر بار که دستگاه به شبکه متصل می‌شود، همان IP قبلی را دریافت کند. پشتیبان شبکه باید اطمینان حاصل کند که این رزروها به درستی پیکربندی شده‌اند تا از مشکلات تداخلی جلوگیری شود.

    1. DHCP Acknowledge (تأیید) و مانیتورینگ اجاره IP

    در این مرحله، پشتیبان شبکه باید فرآیند اجاره IP را به دقت نظارت کند. مهم‌ترین اقداماتی که پشتیبان شبکه در این مرحله باید انجام دهد، شامل موارد زیر است:

    • مانیتورینگ زمان اجاره (Lease Time): پشتیبان شبکه باید زمان‌های اجاره IP را برای شبکه بهینه‌سازی کند. در شبکه‌هایی با تعداد زیاد دستگاه، زمان اجاره کوتاه‌تر به آزاد شدن سریع‌تر IPهای غیرفعال کمک می‌کند. اما در برخی شبکه‌ها، اجاره طولانی‌تر به پایداری بیشتر کمک می‌کند.
    • تمدید اجاره (Renewal): پشتیبان شبکه باید فرآیند تمدید اجاره IP را نظارت کند تا مطمئن شود دستگاه‌ها قبل از پایان مدت اجاره، به درستی درخواست تمدید ارسال می‌کنند. این کار باعث جلوگیری از تخصیص مجدد IP به دستگاه دیگر می‌شود.
    • کنترل IPهای آزاد شده: سرور DHCP باید به درستی آدرس‌های IP آزاد شده را در زمان مناسب دوباره به دیگر دستگاه‌ها اختصاص دهد.

نظارت بر چرخه DHCP و رفع اشکالات

به عنوان پشتیبان شبکه، یکی از وظایف کلیدی مانیتورینگ وضعیت DHCP و حل مشکلات مربوط به تخصیص IP است. این شامل نظارت بر موارد زیر است:

  • DHCP Logs: پشتیبان شبکه باید به طور منظم لاگ‌های DHCP را بررسی کند تا مطمئن شود که هیچ پیامی از دست نمی‌رود و هیچ مشکلی مانند DHCP Starvation یا Rogue DHCP Server رخ نمی‌دهد.
  • DHCP Snooping: این ویژگی برای جلوگیری از حملات Rogue DHCP و جلوگیری از کلاینت‌های غیرمجاز برای دریافت آدرس IP در شبکه فعال می‌شود. با فعال کردن DHCP Snooping، درخواست‌ها و پاسخ‌های DHCP فیلتر شده و تنها دستگاه‌های معتبر به DHCP سرور دسترسی دارند.

عیب‌یابی DHCP

یکی از وظایف اصلی پشتیبان شبکه، عیب‌یابی مشکلات مربوط به تخصیص IP است. برخی از مشکلات رایج شامل موارد زیر می‌باشد:

  • DHCP Exhaustion (اتمام IPها): سرور DHCP تمام آدرس‌های موجود در محدوده خود را به دستگاه‌ها تخصیص داده و دیگر IP برای تخصیص باقی نمانده است. در این حالت، پشتیبان شبکه باید محدوده IP را گسترش دهد یا IPهای غیرفعال را بازیابی کند.
  • خطای DHCP Relay Agent: در برخی موارد، پیام‌های DHCP ممکن است به دلیل مشکلات در DHCP Relay Agent به سرور DHCP نرسند و نیاز به بررسی و اصلاح پیکربندی Relay وجود دارد.
حتما بخوانید  تجهیزات پسیو شبکه

چرخه تخصیص IP در DHCP برای پشتیبان شبکه به یک فرآیند دقیق‌تر و حیاتی‌تر تبدیل می‌شود. پشتیبان باید با دقت تمامی مراحل این چرخه را مدیریت کند تا از تخصیص صحیح و بهینه IP به تمامی دستگاه‌ها اطمینان حاصل کند و از وقوع مشکلاتی مانند از کار افتادن سرورها، تداخل IP، و حملات شبکه جلوگیری نماید.

تلفن تماس جهت دریافت خدمات پشتیبانی از کارشناسان شبکه آیریک

021-91009908

اجزای DHCP

DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) یک پروتکل شبکه است که برای اختصاص خودکار تنظیمات IP به دستگاه‌های شبکه استفاده می‌شود. اجزای اصلی DHCP به چند بخش تقسیم می‌شوند که هر یک نقش مهمی در عملکرد این پروتکل دارند. در ادامه به بررسی اجزای کلیدی DHCP پرداخته می‌شود:

  1. DHCP Server (سرور DHCP)

سرور DHCP اصلی‌ترین جزء این پروتکل است که مسئولیت تخصیص آدرس‌های IP و تنظیمات دیگر شبکه را بر عهده دارد. سرور DHCP ممکن است یک روتر، سوئیچ یا سرور اختصاصی باشد و می‌تواند به صورت خودکار تنظیمات زیر را به کلاینت‌ها ارائه دهد:

  • آدرس IP: هر دستگاهی که به شبکه متصل می‌شود، از طریق DHCP یک آدرس IP دریافت می‌کند.
  • Subnet Mask: سرور DHCP ماسک زیرشبکه را که برای تعریف بخش‌های شبکه استفاده می‌شود، به کلاینت ارسال می‌کند.
  • Default Gateway: سرور DHCP آدرس روتر یا دروازه پیش‌فرضی که برای اتصال به شبکه‌های خارجی (مانند اینترنت) مورد استفاده قرار می‌گیرد، به کلاینت ارسال می‌کند.
  • DNS Server: آدرس سرور DNS که برای ترجمه نام دامنه‌ها به آدرس IP استفاده می‌شود.
  • Lease Time: مدت زمانی که کلاینت می‌تواند از آدرس IP اختصاص داده شده استفاده کند.
  1. DHCP Client (کلاینت DHCP)

کلاینت DHCP دستگاهی است که از سرور DHCP درخواست پیکربندی IP می‌کند. این کلاینت‌ها می‌توانند شامل دستگاه‌هایی مانند کامپیوترها، گوشی‌های هوشمند، پرینترها و حتی سرورهای دیگر باشند. کلاینت DHCP برای دریافت آدرس IP و سایر تنظیمات شبکه، فرآیند DORA (Discover, Offer, Request, Acknowledge) را با سرور DHCP طی می‌کند.

  1. DHCP Relay Agent (نماینده DHCP)

در شبکه‌های پیچیده و بزرگ که دارای چندین زیرشبکه یا VLAN هستند، ممکن است کلاینت‌ها و سرور DHCP در یک زیربخش شبکه قرار نداشته باشند. در این حالت، DHCP Relay Agent برای انتقال پیام‌های DHCP از کلاینت به سرور و بالعکس استفاده می‌شود.
DHCP Relay Agent به طور معمول بر روی روتر یا سوئیچ لایه 3 تنظیم می‌شود و درخواست‌های DHCP را از کلاینت‌ها دریافت کرده و آن‌ها را به سرور DHCP ارسال می‌کند.

  1. DHCP Leases (اجاره DHCP)

هر آدرس IP که توسط سرور DHCP به یک کلاینت تخصیص داده می‌شود، به صورت اجاره‌ای (Lease) است و مدت زمان محدودی دارد. این مدت زمان که به آن Lease Time گفته می‌شود، تعیین می‌کند که کلاینت برای چه مدت مجاز به استفاده از آدرس IP است.
اگر کلاینت بخواهد همچنان از آدرس IP خود استفاده کند، باید قبل از پایان زمان اجاره، درخواست تمدید بفرستد. در غیر این صورت، آدرس IP به سرور بازگردانده شده و ممکن است به دستگاه دیگری اختصاص یابد.

  1. Binding Table (جدول نگاشت DHCP)

سرور DHCP اطلاعاتی از کلاینت‌هایی که به آن‌ها آدرس IP اختصاص داده است را ذخیره می‌کند. این اطلاعات شامل آدرس IP، آدرس MAC کلاینت، مدت زمان اجاره، و پورت یا اینترفیس مرتبط است. این جدول به عنوان DHCP Binding Table شناخته می‌شود و به سرور DHCP کمک می‌کند تا مدیریت بهتری روی آدرس‌های اختصاص داده شده و کلاینت‌ها داشته باشد.

  1. DHCP Scope (محدوده DHCP)

محدوده DHCP (DHCP Scope) محدوده‌ای از آدرس‌های IP است که سرور DHCP می‌تواند به کلاینت‌ها اختصاص دهد. هر محدوده شامل یک رنج آدرس IP، Subnet Mask، Default Gateway و سایر تنظیمات است. پیکربندی صحیح DHCP Scope به سرور امکان می‌دهد تا به طور خودکار و بدون تداخل، IPهای مناسب به کلاینت‌ها اختصاص دهد.

  1. DHCP Options (گزینه‌های DHCP)

DHCP Options مجموعه‌ای از پارامترهای اضافی است که سرور DHCP می‌تواند همراه با آدرس IP به کلاینت‌ها ارسال کند. این گزینه‌ها شامل اطلاعاتی مانند آدرس DNS، سرور NTP (Network Time Protocol) و دیگر پارامترهای شبکه است که برای پیکربندی کلاینت‌ها مفید هستند.

  1. DHCP Messages (پیام‌های DHCP)

چندین نوع پیام بین کلاینت و سرور DHCP رد و بدل می‌شود. این پیام‌ها شامل موارد زیر هستند:

  • DHCP Discover: کلاینت برای پیدا کردن سرور DHCP این پیام را به صورت Broadcast به شبکه ارسال می‌کند.
  • DHCP Offer: سرور DHCP در پاسخ به پیام Discover، پیشنهادی شامل یک آدرس IP و سایر تنظیمات شبکه به کلاینت ارسال می‌کند.
  • DHCP Request: کلاینت با ارسال این پیام به سرور، درخواست اختصاص یک آدرس IP خاص را اعلام می‌کند.
  • DHCP Acknowledge (ACK): سرور DHCP این پیام را برای تأیید نهایی تخصیص آدرس IP و تنظیمات به کلاینت ارسال می‌کند.
  1. DHCP Database (پایگاه داده DHCP)

پایگاه داده DHCP شامل تمام اطلاعات مربوط به کلاینت‌ها، IPهای اختصاص داده شده و Lease Times است. این پایگاه داده به سرور کمک می‌کند تا سابقه ارتباطات خود با کلاینت‌ها را نگهداری کرده و در صورت نیاز به بازنشانی یا تمدید اجاره IP از آن استفاده کند.

نتیجه‌گیری:

اجزای DHCP با همکاری یکدیگر پروتکل را قادر می‌سازند تا به صورت خودکار تنظیمات شبکه را به کلاینت‌ها اختصاص دهد. پشتیبانان شبکه با شناخت دقیق از این اجزا می‌توانند پیکربندی بهینه‌ای برای DHCP در شبکه‌های خود داشته باشند و از مشکلات احتمالی جلوگیری کنند

تلفن تماس جهت دریافت خدمات از کارشناسان شبکه آیریک

021-91009908

نوشته‌های مرتبط

اسکرول به بالا
درخواست پشتیبانی
آموزش ثبت تیکت